علم الهدی ، آمیختگی عشق و عقل

تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است

 

خدایا این خانه کوچک را بر من مبارک گردان  ...

 

بخشی از دست نوشته ای به جا مانده از شهید علم الهدی :

"من در سنگر هستم .. این خانه ی کوچک این سنگر این گودی در دل

زمین این گونی های بر هم تکیه داده شده پر از حرف است فریاد است غوغاست ...

تنهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است خدایا این خانه کوچک را بر من مبارک گردان ..

خدایا اگر من در دل سنگرم تو در دل من و در دل سنگر هر دو حضور داری

لحظات چگونه می گذرد عبور زمان مانند عبور آب بحری از جلوی چشمان کاملا ملموس است.

اما زندگی در این خانه کوچک که یک قلب پر طپش است یک دل خاکی است در زمین خدا در

متن پاکی نمی تواند تکرار پذیر باشد آری ...تنهایی موهبتی است الهی در تنهایی از تنهایی

بدر می آییم در تنهایی به خدا می رسیم ... و در سنگر تنها هستم ...

                 

خاطـــــره ای از شهید علم الهـــدی :

نیمه‏ های شب بود که نهج البلاغه می‏خواند. من نگاه کردم به ایشان، دیدم

چهره ‏اش برافروخته شده و دارد اشک می‏ریزد. من با زیر چشم، شماره صفحه

نهج البلاغه را نگاه کردم و به ذهن سپردم پس از مدتی، سید حسین نهج البلاغه

را بست و برای استراحت به بیرون رفت. من صفحه نهج البلاغه را باز کردم،

دیدم همان خطبه ‏ای است که حضرت علی (ع) در فراق یاران باوفایش ناله می‏کند

و مب‏فرماید :أین َ عمار؟ أین َ ذوالشهادتین؟ کجاست عمار؟ ... 

                                  

زخم های نشمرده

آغـــــــــاز هفته دفـــــــــــــاع مقـــــــــدس گــــــــــرامی باد.

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم           ولی دل به پاییز نسپرده ایم

چو گلدان خالی، لب پنجره         پر از خاطرات ترک خورده ایم

اگر داغ دل بود، ما دیده ایم         اگر خون دل بود، ما خورده ایم

اگر دل دلیل است، آورده ایم       اگر داغ شرط است، ما برده ایم

گواهی بخواهید، اینک گواه:     همین زخمهایی که نشمرده ایم!

پدر شهیدم خوش آمدی ...

پدر کودک رو بغل کرد و تو آغوش گرفت
کودک هم می خواست پدر رو بلند کنه ولی نتونست

با خود گفت:

حتماً چند سال بعد می تونم 

بیست سال بعد پسر تونست پدر را بلند کنه

پدر سبک بود

سبکه سبک

به سبکی یک پلاک و چند تکه استخوان.....

عقد اخوت

مرا بالی است از پرواز مانده

قدمهایی است در آغاز مانده


شهـــیدان دستهایم را بگیرید

منــــم هــمراه از ره بازمانده

شهید تورجی زاده در حال بستن سربند به پیشانی شهید سید رحمان هاشمی
دو دوستی که صیغه اخوت خونده بودن و تا آخرش برادر موندن ...

پس از تو ...

پس از تو باز متاع ریا فراوان شد

برای مصلحت ابلیس هم مسلمان شد

تو پر گشودی و رفتی ولی ورق برگشت

و باد آمد و قومی ز راه حق برگشت

پس از تو طایفه ای سمت باد رو کردند

به قصد قربت با آب زر وضو کردند

پس از تو هر چه شد ای مهربان تو می دانی

چه شکوه هاست مرا، همزبان تو می دانی...

مادر همه شهیدان

هیجده سال بیشتر نداشت

اما مادر همه بود ، همه ی رزمندگان

هر وقت کارشون گره میخورد اونو صدا میزدن ...

به او قسم میخوردن

رو پیشونی بندشون اسم زیبای اون رو می نوشتن

هنگام شهادت هم عاشقانه آرزو میکردن مثل اون ، گمنام و پهلو شکسته برن ...

بله . معروفترین جمله جبهه ها همین بود "" یا زهرا "" ...

و او مادر همه شهدا بود ...

مادر پهلو شکسته مان ...

گرامی باد یاد و خاطره شهدای حماسه آفرین والفجر 10

ارتفاعات ریشن عراق ... یا زهرا

چادر خاکی حماسی

ما بــــاغ پر از گــــــــلاب یــــــاسی داریم


  یک چـــــادر خـــاکی حمــــاسی داریم



"سالی که نکوست از بهارش پیداست"


امسال حماســـــه ای ســــیاسی داریم