بی
گمان شخصیت علمی امام باقر علیه السلام در دوران حیات اوبسیار برجسته و
محضر او همواره مملو از دانمشندان و دانشورانی بوده است که در جستجوی
سرچشمه دانش بوده اند .ان چنان که از کودکی «شکافنده دانش ها »شناخته شده و
سرآمد دانمشندان و عالمان روزگار بود.
یاَ باقِرَ الْعِلْمِ لاَهْلِ التُّقى وَ خَیْرَ مَنْ لَبّى
عَلَى الاَجْبُلِ(1)
باقر(ع) : شکافنده علوم
- در فصول المهمة آمده است: آن حضرت را بدین لقب مى خواندند زیرا علوم را می شکافت و باز مى کرد.
- در صحاح آمده است: «تبقر، یعنى توسع در علم».
- و در قاموس گفته شده است: محمد بن على بن حسین را باقر مى خواندند چون در علم تبحر داشت.
- در لسان العرب نیز ذکر شده است: آن حضرت را باقر می خواندند
چرا که علم را می شکافت و به اصل آن پى می برد و فروع علم را از آن
استنباط مى کرد و دامنه علوم را مى شکافت و وسعت مى داد.(2)
آوازه علم و دانش امام محمد باقر
چنان در بین مردم پیچید که وی را «باقر» نامیدند، در زبان عرب آن حضرت به
باقر شهرت داشت چون علم را می شکافت و اهل آن را می شناخت و شاخه های علم
را گسترش می داد . در زبان عرب نیز «تبقر» به معنی توسع«گسترش داد»آمده
است.(3)
ابن حجر در کتاب صواعق المحرقه می گوید:
او را باقر نامیدند و بقر الارض به معنی شکافت زمین را و هویدا کرد نهفته
ها و مکنونات آن را.او نیز معارف و علوم و حقایق احکام و لطایف را از
گنجینه های نهان استخراج و آشکارا می کرد و این امور جز بر کسی که بصیرتش
ربوده شده یا سرشت و باطنش به تباهی گراییده بر همگان مبرم و آشکار است.از
این روست که آن حضرت را شکافنده و جامع علم و آشکار کننده و بالا رونده
دانش خوانده اند(4)
از جابر جفی یکی از شاگردان ممتاز امام علیه السلام سئوال شد چرا آن حضرت را باقر نامیدند؟ پاسخ داد:
زیرا که او شکافت علمی را شکافتنی و آشکار و ظاهر ساخت، ظاهر ساختنی که غیر از او ساخته نبود.(5)
آوازه شهرت علم و دانش امام باقر:
- آوازه شهرت امام باقر تا دوردست های سرزمین های اسلام رسیده بود چنانکه می گویند:
«در حلقه درس او مردم «خراسان» حضور دارند و اشکالات علمی خود را مطرح می کنند»(6)
- محمد بن منکر از دانشمندان اهل سنت می گوید:
«باور نداشتم که علی بن
الحسین علیه السلام فرزندی از خود به یادگار بگذارد که دانش و بینشش مانند
خود او باشد،تا این که پسرش محمد بن علی علیه السلام را دیدم. آن سان که من
می خواستم او را اندرز دهم ،ولی او مرا اندرز داد».(7)
- عبد الله عطاء نیز در مورد گستردگی دانش امام می گوید:
- هرگز دانمشندان را بی مقدار جز در محضر محمد بن علی علیه
السلام ندیدم و من خود حَکَم بن عُتیبُه را با آن جایگاه بلندی که در دانش
نزد مردم داشت در برابر آن جناب به سان کودکی یافتم که پیش روی استاد زانو
زده باشد(8)
- شیخ کشّى از محمّد بن مسلم روایت کرده که گفت :
در هر امر مشکلى که رو مى کرد از حضرت
امـام مـحـمـدبـاقـر عـلیـه السـلام سـؤ ال مـى کـردم تـا آنـکه سى هزار
حدیث از آن حضرت سوال کردم و از حضرت صادق علیه السلام شانزده هزار حدیث
.(9)
- از حبّابه والبیّه روایت شده که گفت : دیدم مردى را در
مکه در وقت عصر در ملتزم یا مابین بـاب کـعـبـه و حـجـر کـه مـردمـان بـه
حـضـرتـش اجـتـمـاع کـردنـد و از مـعـضـلات مسائل سؤ ال کردد و باب مشکلات
را استفتاح نمودند، و آن حضرت با آن زمان اندک از جاى بـرنـخـاسـت تـا در
هـزار مـسـاءله ایـشـان را فـتـوى داد آنـگـاه بـرخـاسـت و روى بـه رحل خود
نهاد و منادى با صوت بلند ندا برکشید:
- انَّ
هذا النّورُ الاَبْلَجُ المُسَرَّجُ وَ النَّسیمُ الاَرِجُ وَ الْحَقُّ
الْمَرِجُ؛
- یعنى بدانید این است نور روشن و درخشان که بندگان را به طریق
دلالت فرماید.
- و این است نسیم خوشبوى وزان که جان جهانیان را به
نسایم معرفت و دانش معطر گرداند، و این اسـت آن حقى که قدرش در میان مردمان
ضایع مانده است یا از خوف دشمنان مضطرب است و جماعتى را دیدم که مى گفتند
کیست این شخص ؟ در جواب ایشان گفتند محمّد بن على باقر و شکافنده غوامض
علوم ناطق از فهم محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب علیهم السلام .
- ابـن شـهـر آشـوب گفته است : که گفته اند از هیچ کس از
فرزندان حسن و حسین علیهم السلام ظـاهـر نـگـردیـد آنـچـه ظـاهـر شـد از آن
حـضـرت تـفـسـیـر و کـلام و فـتـاوى و احـکـام حـلال و حـرام ، و حـدیـث
جـابـر رضـى اللّه عـنه درباره آن حضرت مشهور است و معروف و فقهاء مدینه و
عراق به تمامت مذکور داشته اند
- و خبر داده است مرا جدم شهر آشوب و منتهى بـن کـیـابـکـى
الحـسـیـنى به طرق کثیره از سعید بن مسیّب و سلیمان بن اعمش و ابان بن تغلب
و محمّد بن مسلم و زرارة بن اعین و ابوخالد کابلى که جابر بن عبداللّه
انصارى در مسجد رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلم مى نشست و همى گفت :(
یـا بـاقـِرُ یـا بـاَقـِرَ الْعـِلْمِ ) ، مردم مدینه مى گفتند، جابر
پریشان سخن مى گـویـد، جـابـر رحـمـه اللّه مـى فـرمـود: سوگند به خداى که
من بیهوده و پریشان سخن نـگـویم لکن شنیدم از رسول خدا صلى اللّه علیه و
آله و سلم که فرمود: اى جابر! همانا درک خـواهـى نـمـود مـردى از اهـل
بـیـت مـرا کـه نـام او نـام مـن و شـمـائل او شـمـائل من باشد بشکافد علم
را شکافتنى پس این فرمایش پیغمبر صلى اللّه علیه و آله و سلم واداشت مرا به
آنچه مى گویم .(10)
سخنان گوهر بار امام باقر علیه السلام درباره علم:
- همه جنبدگان حتی ماهیان دریا بر طالب علم سلامی می فرستند.(بحارالانوار،ج1،ص137)
- برای کسی که از میان شما علم را فرا
دهد،اجر و پاداش علم آموزی است و برای او فضل و برتری بیش از آن است ،پس از
دانشمندان علم را فراگیرید و آن را به برادرانتان فرا دهید همانطوری که
دانشمندان به شما آموزش دادند.
- هر کس دانش را فراگیرد برای فخرفروشی به
دانشمندان یا بر کم خردان بتازد یا با آن نظر مردم را به خود جلب کند
جایگاهش پر زا آتش می شود،به راستی ریاست جز بر اهلش شایسته نیست.(11)
- من کراهت دارم کسی بیش از علم و دانش خود حرف بزند
- از اخلاق مومن چاپلوسی و حسادت نیست مگر در فراگرفتن علم و دانش
پی نوشت ها:
(1)الارشاد،ج2،ص226؛شیخ عباس قمی،الانوار البهیه،قم،موسسه النشر
الاسلامی،1417،ه.ق،چاپ اول،ص135- آفاق اندیشه (نگاهی به زندگانی امام
باقر(علیه السلام)ابوالفضل هادی منش،مرکز پژوهش های صداو سیما،سروش
مهر:1383،ص21
(2)سیره معصومان،سید محسن امین عاملى،ترجمه :على حجتى کرمانى:تهران:سروش،1376،ج6،ص:14-15
(3)فی رحاب ائمه اهل البیت،ص-10و11
(4)همان،ص40- هدایتگران راه نور،زندگانی باقر العلوم،آیت الله محمد تقی مدرسی،تهران: انتشارات محبان الحسین،1380،ص33
(5)معانی الاخبار،ص65- سیره عملی اهل البیت علیهم السلام،سید کاظم ارفع،موسسه تحقیقاتی فیض کاشانی،1372،ص9.
(6)بحارالانوار،ج 42،ص357
(7)اعیان الشیعه ج1،ص652 و الارشاد ج2،ص232.
(8)ارشاد،ج2،ص230؛کشف الغمه،ج2،ص329)منتهی الامال،ص133- آفاق اندیشه
(نگاهی به زندگانی امام باقر(علیه السلام)ابوالفضل هادی منش،مرکز پژوهش های
صداو سیما،سروش مهر:1383،ص21-22
(9)منتهی الامال ،حاج شیخ عباس قمی،ویرایش:دکتر عقیقی بخشایشی،عبدالرحیم نصری خراسانی،قم:نوید اسلام،1386،ج2،ص133
(10)همان،ص134.
(11)شکافنده علوم امام محمد باقر علیه السلام:محسن ماجراجو،قم:انتشارات اصباح،1390
