هر قدر گناه سنگین باشد، به سنگینى توجیه گناه نیست؛
چرا که گنهکار معترف به گناه، غالباً به سراغ توبه مى رود،
اما مصیبت، زمانى شروع مى شود که پاى توجیه گرى‌ها در میان آید،
که نه تنها راه توبه را به روى انسان مى‌بندد،
بلکه، او را در گناه راسخ‌تر و جرى‌تر مى‌سازد.
شیطان نیز با یک مقایسه غلط، نافرمانى صریح خود را در برابر خداوند
توجیه کرد گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریده اى و آدم را از گل»!
چگونه ممکن است موجودى شریف تر براى موجودى پست تر سجده کند!
