در کلام و سیره امام رضا علیه السلام از ولایت و دوستی اهل بیت علیهم السلام به عنوان نعمت بزرگ خداوند و اوّلین چیزى که پس از مرگ از انسان سؤ ال مى شود، یاد شده است.
از
نگاه اهل بیت علیهم السلام ولایت نعمتی است که همردیف رسالت و نبوت یاد
شده و در قیامت مورد سؤال خواهد بود. در این زمینه مرحوم شیخ صدوق به نقل
از حاکم بیهقى می نویسد: روزى حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیهما السلام در
جمع عدّه اى نشسته بود، ضمن فرمایشاتى فرمود: در دنیا هیچ نعمت واقعى و
حقیقى وجود ندارد. بعضى از دانشمندان حاضر در مجلس گفتند: یابن رسول اللّه !
پس این آیه شریفه قرآن (لتسئلنّ یومئذٍ عن النّعیم ) که مقصود آب سرد و
گوارا مى باشد، را چه مى گوئى ؟
حضرت با آواى بلند اظهار نمود: شما این
چنین تفسیر کرده اید؛ و عدّه اى دیگرتان گفته اند: منظور طعام لذیذ است ؛ و
نیز عدّه اى دیگر، خواب راحت و آرام بخش تعبیر کرده اند.
و سپس افزود:
به درستى که پدرم از پدرش ، امام جعفر صادق علیه السلام روایت فرموده است
که : خداوند متعال نعمت هائى را که در اختیار بندگانش قرار داده است ، همه
به عنوان تفضّل و لطف بوده است تا مورد استفاده و بهره قرار دهند.
و
خداى رحمان اصل آن نعمت ها را مورد سؤ ال و بازجوئى قرار نمى دهد و منّت هم
برایشان نمى گذارد، چون منّت نهادن در مقابل لطف و محبّت ، زشت و ناپسند
است .
بنابر این ، منظور از آیه شریفه قرآن ، محبّت و ولایت ما اهل بیت
رسول اللّه صلوات اللّه علیهم است که خداوند متعال در روز محشر، پس از سؤ
ال پیرامون توحید و یکتاپرستى ؛ و پس از سؤ ال از نبوّت پیغمبر اسلام ، از
ولایت ما ائمّه ، نیز سؤ ال خواهد کرد و چنانچه انسان از عهده پاسخ آن
برآید و درمانده نگردد، وارد بهشت گشته و از نعمت هاى جاوید آن بهره مى
برد، که زایل و فاسدشدنى نخواهد بود.
سپس امام رضا علیه السلام افزود:
پدرم از پدران بزرگوارش علیهم السلام حکایت فرمود، که رسول خدا صلى الله
علیه و آله خطاب به علىّ بن ابى طالب علیه السلام فرمود: اى علىّ! اوّلین
چیزى که پس از مرگ از انسان سؤ ال مى شود، یگانگى خداوند سبحان ، سپس نبوّت
و رسالت من ؛ و آن گاه از ولایت و امامت تو و دیگر ائمّه خواهد بود، با
کیفیّتى که خداوند متعال مقرّر و تعیین نموده است .
پس اگر انسان ، صحیح و کامل اقرار کند و پاسخ دهد، وارد بهشت جاوید گشته و از نعمت هاى بى منتهایش بهره مند مى گردد.(1)
