هیجده سال بیشتر نداشت
در را شکسته‌اند و کسی ضجه می‌زند
بر روی شهر وقت نزول بلا شده‌ست
شکسته تر شده و دست برکمر دارد
چه پیش آمده! آیا حسن خبر دارد؟
به گریه گفت که زینب مواظب خود باش
عبور کردن از این کوچه ها خطر دارد
شبیه روز برایم نرفته روشن بود
فدک گرفتن از این قوم دردسر دارد
گرفت دست مرا مادرم... نشد... نگذاشت...
تمام شهر بفهمد حسن جگر دارد
شهود خواسته از دختر نبی خدا
اگرچه دیده سندهای معتبر دارد
سکوت و صبر و رضای خدا به جای خودش
ولی اگر پدرم ذوالفقار بردارد...
کسی نبود به معمار این محل گوید
عریض ساختن کوچه کی ضرر دارد!؟
کوچه بنی هاشم...
مادر از زندگی خویش تو بیزار مشو
ای قرار دل من خسته زدلدار مشو
خیز و تا جمع کنم بستر خونین تو را
مرو از هوش دگر خسته وبیمار مشو
فقط از بهر شفا کن تو دعا وپس از این
طالب مرگ خود از خالق دادار مشو
با نگاهت به خدا قلب مرا سوزاندی
اینقدر جان حسن خیره به مسمار مشو
من خودم زیر بغل های تورا می گیرم
تو فقط پیش علی دست به دیوار مشو
حسن جواهری
فدای گریه ی خونین چشم بیمارت
چه سخت میگذرد لحظه های تبدارت
تمام شهر دعا می کنند جان بدهی
تمام شهر ندارند چشم دیدارت
کسی به خانه ما سرنمی زند دیگر
مگر به نیت سوزاندن دلِ زارت
پدر رسیده و در می زند ولی تنها
چگونه می روی این راه را پیِ یارت
دو دست روی زمین می کشی به جای نگاه
تو می روی و به سر می زند پرستارت
دوباره پهلوی تو درد میکند مادر؟
که سرخ تر شده امشب لباس گل دارت
برای نیم نفس هم نمیشوی آرام
که می دهد ترک کنج سینه آزارت
وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست
احساس میکنیم که دو عالم گدای ماست
با گریه بهر فاطمه آدم عزیز است
این گریه خانه نیست که دولت سرای ماست
اینجا به ما حسین حسین وحی میشود
پیغمبریم و مجلس زهرا حرای ماست
سلمان شدن نتیجه همسایگی اوست
زهرا برای سیر کمال ولای ماست
تنها وسیله ای که نخش هم شفاعت است
چادر نماز مادر ارباب های ماست
باران به خاطر نوه ی فضه میرسد
ما خادمیم و ابر کرم در دعای ماست
فرموده اند داخل آتش نمیشویم
فردا اگر شفاعت زهرا برای ماست ....
نوروز در جبهه
نوروز
و ایام عید که می شد- در شرایط عادی جبهه و جنگ – تا پنج روز از صبحگاه
خبری نبود. عیدی بچه ها، سکه های یک تا پنجاه ریالی و اسکناسهای صد تا هزار
ریالی متبرک به دست امام(ره) بود؛ همچنین پولهایی که یادگاری نوشته خود
بچه ها یا فرماندهان بود.غذاهای این ایام بهترین غذاها بود و پذیرایی با
میوه و شیرینی در همه جا دایر. در کنار همه این نعمتها، مراسم جشن و سرور
بود؛ تئاترها و نمایشنامه های نشاط آور که بچه ها خود تهیه و اجرا می کردند
و نمایش فیلمهای سینمایی که زحمت تدارک آنها را نیروهای واحد تبلیغات می
کشیدند.
در این ایام بچه ها راه می افتادند برای عرض تبریک از محل
فرماندهان شروع می کردند و بعد به سنگرهای مجاور می رفتند در حالی که همه
با هم می گفتند: برادرا، برادرا عید شما مبارک. اهل سنگر هم جواب می دادند،
یا به شوخی چیزی می گفتند و از میهمانان دعوت می کردند به داخل سنگر آنها
بروند و پذیرایی بشوند.
هفت سین جبهه
سنت
"هفت سین" چیدن در سفره شب عید را بعضی حفظ کرده بودند منتها با صبغه جنگی
آن. مثل هفت سین گردان تخریب لشکر 27 که عبارت بود از:1-مین سوسکی 2- مین
سبدی 3- سیم تله 4- سیم چین 5 - سیم خاردار 6 - سرنیزه 7- سی چهارC4)) نوعی خرج و
مواد منفجره غیر حساس، سوزن اسلحه، سیمینوف، سمبه و سنگر را هم به عنوان
مواردی از هفت سین ذکر کرده اند که در واحدهای دیگر معمول بوده است.
منبع : یاد یار مهربان
قالَ اَبُو عَبْدِاللّه ِ علیه السلام : یا
زُرارَةُ! اِنْ اَدْرَکْتَ ذلِکَ الزَّمانَ فَاْلزِمْ هذَا الدُّعآءَ:
اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَکَ، فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَکَ
لَمْ اَعْرِفْ نَبِیَّکَ، اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَکَ فَاِنَّکَ اِنْ
لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ، حُجَّتَکَ، اَللّهُمَّ
عَرِّفْنى حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ
عَنْ دینى.
امام صادق علیه السلام به زُراره فرمود:
اگر زمان
غیبت را درک کردى، این دعا را همیشه داشته باش: خدایا، خودت را به من
بشناسان، چون اگر خودت را به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت، خدایا
رسول خود را به مـن معرّفى کن چون اگر رسول تو را نشناسم، حجّت تو را
نخواهم شناخت، خدایا حجّت خود را به من معّرفى کن زیرا اگر حجّت تو را
نشناسم از دین خود گمراه شده ام.
تصاویری از خیبر ، چاه امام علی (ع) و محراب شهادت امام علی (ع)
محراب و مقتل امام علی (ع)
