شناخت امام زمان (عج)
پنجشنبه, ۹ بهمن ۱۳۹۳، ۱۱:۰۳ ب.ظ
شناخت بر دو قسم است:
« شناخت تاریخی » و « شناخت واقعی » که از قسم نخست مهمتر است.
مسئله مهم اینست که ما آن حضرت را به حقیقت بشناسیم و ایشان نیز ما را ببیند؛ نه اینکه ما حضرت را ببینیم.
در زمان پیامبر (ص) (که مقامش از همه امامان بالاتر است) عده زیادی آن وجود مبارک را می دیدند، اما خدای سبحان درباره آنها فرمود:
﴿و تراهم ینظُرُون اِلیک و هُم لایُبصرون﴾[1]؛آنها را میبینی که به تو مینگرند؛ ولی تو را نمی بینند. اهل نظر هستند، اما اهل بصیرت نیستند.
هنر این است که به گونه ای باشیم که وجود مبارک امام زمان(ع) ما را ببینند.
در قرآن کریم آمده است: خدا که بر همه چیز بصیر است، در روز قیامت به عده ای نگاه نمیکند: ﴿ولایُکلّمهم اللّه و لاینظرُ اِلیهم یومَ القیامةِ و لایزکّیهم﴾[2]
و نگاه تشریفی خود را نسبت به عده ای اعمال نمیکند.
اگر ما در مسیر صحیح حرکت کنیم، آن حضرت ما را میبیند.
[1] ـ سوره اعراف، آیه 198 [2] ـ سوره آل عمران، آیه 77
یکی
از تکالیف و آداب شیعیان در عصر غیبت، ناله کردن و نُدبه نمودن و تاسف
خوردن به غیبت «امامشان» است.ندبه به معنای خواندن، گریه بر شخص مرده همراه
با ذکر خوبی‌های او میباشد. این دعا مشتمل بر عقائد شیعه و تأسف بر غیبت
مهدی است که از امام ششم شیعیان نقل گردیده و به خواندن آن در چهار
عید:جمعه، عید فطر، عید قربان و عید غدیر توصیه شده‌است.
همچنین در زمان غیبت حضرت صاحب الزمان این دعا می تواند باعث تجدید عهد و میثاق با صاحب الزمان (عج) باشد.
این دعا بیان تاریخی ازحضور اولیای خدا بر روی زمین تا حضرت مهدی(عج) میباشد.صدرالاسلام همدانی در کتاب خود(تکالیف الآنام)در رابطه با فضیلت دعای ندبه گفته است:
هرگاه
در جایی با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامین عالی آن خوانده شود نه
تنهاعنایت و توجه امام زمان را به آن مکان جلب میکند بلکه باعث حضور حضرت
در آنجا میگردد.
پر از عطشم، مرا تو دریایی کن
سرشار از احساس و تماشایی کن
هر چند که ما بدیم و پیمان شکنیم
ای خوب بیا دوباره آقایی کن ...
