نــــــــــور

ملکا ذکر تو گـــــویم که تو پاکی و خدائی

نروم جز به همان ره که توام راهنـــــمائی

بری از رنج و گدازی ، بری از درد نـــــیازی

بری از بیم و امیدی بری از چون و چــرائی

همه درگاه تو جویم ، همه از فضل تو پویم

همه توحید تو گویم که به توحــــید سزائی

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی

تو نماینده ی فضلی تو ســــــــزاوار ثــنائی

همه عـــزّی و جــــلالی همه علمی و یقینی

همه نوری و سروری همه جودی و سـخائی

لب و دندان ســـنائی هـــمه توحید تــــو گوید

مگر از آتــــــــش دوزخ بـُــوَ دَش روی رهـــائی