آیت الله مجتهـدی تهرانے:
اولیـن عملے ڪہ باعث خـوب شـدن
ڪار و بـار انسـان مے شـود راضـے
نگہ داشتـن پـدر و مـادر اســتـــ ....
دومیـن عمـل نمـاز اول وقـت اسـتـــ ....
نمـاز اول وقـتـــ در ایـن ڪہ ڪارتـان خـوب شـود مـؤثـّر است.
ڪسـانے ڪہ بہ هر دری مے_زننـد ،
ڪارشـان درسـتـــ نمے شـود برای ایـن اسـتـــ
ڪہ نمـاز اول وقـتـــ نمے خـواننـد.
جـوانهـا بہ شمـا توصیـہ مے_ڪنـم
اگر مے خـواهیـد هم دنیـا داشتـہ باشیـد و هـم آخـرت
نمـاز اول وقـتـــ بخـوانیـد
آنچه در پی می‌آید بخشهایی از سخنان مقام معظم رهبری درباره شهید بهشتی است که در ادامه تقدیم میشود:
آیت الله شهید دکتر سید محمد حسینی بهشتی، یکی از چهره‌های درخشان و برجستة انقلاب اسلامی ایران است که در به ثمر رسیدن این نهضت عظیم قرن، نقش حساسی داشته است برای شناخت ابعاد این شخصیت بزرگ، برخی از سخنان مقام معظم رهبری درباره این شهید بزرگوار تقدیم شما میشود.
امام خمینی رحمه الله در روز 20 جمادی الثانی 1320 هجری قمری مطابق با 30 شهریور 1281 هجری شمسی هم زمان با سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام در شهرستان خمین از توابع استان مرکزی ایران در خانواده ای اهل علم و هجرت و جهاد و در خاندانی از سلاله زهرای اطهر علیهاالسلام به دنیا آمد.
پدر بزرگوار ایشان، مرحوم آیت اللّه سید مصطفی موسوی، از معاصران آیت اللّه العظمی میرزای شیرازی رحمه الله بود و در حالی که بیش از 5 ماه از ولادت امام نمی گذشت، به دست طاغوتیان و خوانین تحت حمایت عمّال حکومت وقت، به دلیل سر دادن ندای حق طلبی به شهادت رسید.
امام خمینی رحمه الله دوران کودکی و نوجوانی را تحت سرپرستی مادر مؤمنه اش، بانو هاجر، و عمه مکرمه اش، صاحبه خانم، گذراند. قسمتی از معارف متداول روز و علوم مقدماتی و سطح را نزد معلمان و علماء منطقه فرا گرفت و در سال 1298 ش عازم حوزه علمیه اراک شد، و در سال 1300 ش اندکی پس از هجرت آیت اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی به قم، رهسپار حوزه علمیه قم شد و به ادامه تحصیل علوم حوزوی پرداخت.
هم زمان با فراگیری فقه و اصول به فراگیری ریاضیات، هیئت فلسفه، عروض، قوافی و فلسفه اسلامی و غرب و عالی ترین سطوح عرفان نظری و عملی پرداخت. او طی سالهای طولانی در حوزه علمیه قم به تدریس چندین دوره فقه، اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی پرداخت. در سال 40 و 41 ماجرای انجمنهای ایالتی و ولایتی موجب شد تا رهبری نهضت اسلامی مردم ایران را به عهده گیرد که با تلاشهای خستگی ناپذیر ایشان این نهضت در سال 1357 به پیروزی رسید. و بالاخره در 14 خرداد 1368 پس از عمری مجاهدت، به ملکوت اعلا پیوست.(1)
باشد که از اندیشه و رفتار آن رهبر فقید درس آموزیم.
در نماز، سفره بنده دلش را برای راز و نیاز با خدایش باز می‌کند و شروع به حرف زدن، ستایش کردن و درخواست از خداوند می‌کند و نهایت بندگی‌اش را برای خداوند به مرحله ظهور می‌گذارد.
در این بین نماز می‌تواند پل ارتباطی قویتری باشد وتمام ثوابش را در بر داشته باشد، به شرطی که صحیح و در اول وقت بر‌‌گذار شود.
اگر چه حقیقت نماز همچون سایر امور، در باطن و روح او نهفته شده است ، اما هرگاه آن حقیقت بخواهد در عالم خارج تحقق یابد، قطعاً باید در صورت و قالب خاص باشد در غیر این صورت نماز نبوده، بلکه پدیده دیگری است.
پس حقیقت نماز اعم از صورت ظاهری و معنای باطنی است و تمسک به هر یک از این دو بدون دیگری نماز نیست، در نتیجه هم کسانی‌که به ظاهر آن تشبث جسته و از روح آن بی‌خبرند از حقیقت نماز غافلند و هم آنان‌که نماز نمی‌خوانند و ادعا دارند که ما به معنا و حقیقت آن رسیده‌ایم معرفتی از نماز ندارند، چون نماز در هر دو صورت فاقد حقیقت است.
اولین چیزی که باید در ماه رجب مورد توجه قرار گیرد
ایام
ماه مبارک رجب است. اولین چیزى که در این ایام و بعد در ایام ماه مبارک
شعبان، بالاخره در پله‌ى سوم و بالاتر در ماه مبارک رمضان باید مورد توجه
یکایک ما قرار بگیرد – هر جا هستیم – اصلاح خود و زدودن غفلتها و ظلمتها از
دل خود باید باشد؛ اصل این است. همه‌ى این ماجراها و کشمکشهائى که در
زندگى بشر، در بعثت انبیاء، در مبارزات اجتماعى و سیاسى و نظامى‌اى که
پیغمبران الهى با دشمنان خدا داشتند – رنجها، محنتها، شادى‌ها، پیروزى‌ها،
شکستها، همه و همه – مقدمه‌ى این است که انسان بتواند در هنگام عبور از این
مرزى که ناگزیر باید از آن عبور کرد – یعنى مرز زندگى مادى و حیات اخروى و
دائمى – شادمان باشد، خرسند باشد، حسرت‌زده نباشد؛ همه‌ى حرفها براى این
است. اگر گفته‌اند اخلاق خوب داشته باشید، اگر گفته‌اند عمل به این مقررات
داشته باشید، اگر گفته‌اند مبارزه کنید، اگر گفته‌اند عبادت کنید، همه براى
این است که این ماده‌ى خامى را که به ما سپرده شده است، به کیفیت مطلوب و
محصول بهینه برسانیم و از این دروازه خارج کنیم؛ براى این است که این
صفحه‌ى سفیدى که به ما سپردند تا آن را با اعمال خود منقش کنیم، با نقش
زیبائى، با نقش مطلوبى از آب در بیاوریم و روى دست بگیریم و برویم. همه چیز
آنجاست، سرنوشت آنجاست؛ اینها مقدمه است. در این اردوگاهى که ما امروز در
آن مشغول تمرین هستیم، براى اینکه تا یک جائى این تمرین به کار ما بیاید،
باید سعیمان بر این باشد که در این اردوگاه از حداکثر فرصتها استفاده کنیم؛
نگذاریم غنیمتى از دست برود، سرمایه‌اى سوخت و سوز بشود و چیزى در مقابل
آن عائد نشود.
اینى
که فرمودند: «انّ الانسان لفى خسر»، خسر یعنى همین؛ یعنى سرمایه‌سوز شدن،
از دست رفتن سرمایه. همه‌ى ما هر لحظه در حال از دست دادن سرمایه هستیم.
سرمایه چیست؟ عمر ماست. لحظه به لحظه من و شما داریم این سرمایه را از دست
میدهیم. امروز ما نسبت به دیروز بخش دیگرى از سرمایه را باز از دست
داده‌ایم. در این عمر چند ده ساله مثلاً، لحظه به لحظه در حال سوختنِ این
شمع است؛ در حال نابود شدنِ این سرمایه است. خوب، در مقابل او چه به دست
مى‌آوریم؟ این مهم است. «الّا الّذین ءامنوا و عملوا الصّالحات و تواصوا
بالحقّ و تواصوا بالصّبر». اگر ایمان بود، عمل صالح بود – که بخشى از عمل
صالح هم که مهمتر است، این است که تواصى به حق بود، تواصى به صبر بود – آن
وقت این سرمایه رفته است، اما چیز بهترى جاى آن را خواهد گرفت. مثل اینکه
شما پولتان را برمیدارید، میروید بازار؛ از بازار که مى‌آئید بیرون، این
پول از دست رفته است و دیگر توى جیب شما نیست؛ مهم این است که در مقابلش چه
با خودتان آوردید؛ از این بازار دست خالى برنگشته باشید.
مــردان و زنان واقعـــی وفـادارند،
اونا وقت ندارن دنبال کس دیگه ای بگــردن،
چون مشــغول پیــدا کردن راه های جــدیدی برای دوسـتـــــ داشتن شــریک زندگـــی خودشـون هســـتند ؛
تا لحظـه به لحظـه زندگیشــان بی تکــرار بـرای شــریک زنـدگی شان همســری کننــد . .
وفاداری ، اعتمـاد و آرامـش می آورد ، و خوشبختی به زندگی لبخنــد می زند
