روحیه ولایت پذیری

روحیه ولایت نداشتن گمراهی است
حالا ولی هر کسی که باشد
کروهی تن به ولایت رسول الله ندادند و بر کفر ماندند
گروهی از علی روی گرداندند و رذالت معاویه را پذیرفتند ...
گروهی طنین رهایی بخش حسن را پشت گوش انداختند و سایه شوم امویان بر آنان مسلط شد
گروهی فریاد استغاثه حسین را ناشنیده انگاشتد و ننگ یزیدی بودن را تحمل کردند
امروز تو هم اگر ولایت پذیر نیستی از همین جماعتی . فقط با چند قرن تاخیر
اگر با خامنه ای نیستی ، بنگر ولی تو کیست .... !!!
قول میدهم امام زمان هم که بیاید " تنهایش می گذاری "
هیچ معجزه ای رخ نمیدهد که تو برگردی ...

این را تاریخ در گوشم گفت . سخن تاریخ است . با زبان عبرت ...

مگر خدایی ؟

عارفی را گفتند : دنیا را چگونه می بینی؟

گفت : آنچنان که بدون رضایت من، برگی از درخت نمی افتد !

گفتند : مگر تو خدایی ؟

گفت : نه، راضی ام به رضای خدا ...

بزرگترین درس جهان

بزرگترین درس اخلاق در جهان

آیه 7 سوره اسراء
 
إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا

اگر نیکى کنید به خود نیکى کرده ‏اید و اگر بدى کنید به خود [بد نموده ‏اید]
 
*از شراب‌های روحانی قرآن یکی شراب خطاب و گفتگو است که موسی را در کوه طور مست کرد و ما را در طور قرآن. این اوست که از شجره پاک وحی با ما سخن می‌گوید و برترین کلمه حکمت را در جهان در گوش ما فرو می‌خواند که ای آدمیان بدانید که هر خوبی و احسان کنید احسانی است که به خود کرده‌اید و هر بدی از شما آید آن نیز بر شما آید.

مقرعه کم زن که فرس پای توست         تیر میفکن که هدف رای توست

                                                        نظامی (مخزن‌الاسرار)
 
*لطیفه ای در کلام الهی آمده است که وقتی از خوبی سخن می‌گوید دامنه آن وسیع و گسترده است اما بدی را در حداقل کلام بیان می‌کند گویی نمی‌خواهد از بدی جز به اشاره سخن گوید. به دو جمله زیر نگاه کنید:

إن أحسَنتُم أحسَنتُم لأنفُسکُم و إن أسأتُم فلها
 
*مشاهده می‌شود که جمله مربوط به خوبی، هم در تلفظ و هم در تعداد کلمات، بر بدی برتری دارد به خصوص که کلمه أحسَنتُم دو بار با مدّ و کشش خاص تکرار شده و این نشان عشق به خوبی است چنانکه گویی کسی می‌گوید: احسنت، احسنت، اما از شفقت، دلش نمی‌آید که اسم بدی را جز به کلمه ای کوتاه بر زبان آورد.
 
*درک این رابط? میان خوبی و بدی شاید بزرگ‌ترین درس اخلاق در جهان است و اگر کسی این را نمی‌فهمد دیگر دانسته های او به کار نمی‌آید و هوشمندترین مردم کسانی باشند که در می‌یابند که اولاً خوبی بهتر از بدی است و ثانیاً هر که خوبی را انجام دهد با نفس خود خوبی کرده است.

سخن هر چه گویی همان بشنوی      دگر هر چه کاری همان بدروی

                                                                  فردوسی
 
این جهان کوه است و فعل ما       ندا سوی ما آید نداها را صدا

   گرچه دیوار افکند سایه دراز       باز گردد سوی او آن سایه باز

                                                                                مثنوی

فضیلت صلوات

عَلِیُّ بنُ إِبرَاهِیمَ عَن أَبِیهِ عَنِ ابنِ أَبِی عُمَیرٍ عَن أَبِی أَیُّوبَ عَن مُحَمَّدِ بنِ مُسلِمٍ عَن أَحَدِهِمَا علیه السلام قَالَ مَا فِی المِیزَانِ شَیءٌ أَثقَلَ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ...

    در ترازوى خدا چیزى سنگین تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست ...

الکافی ج2 ص494

    هشام بن سالم از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است :

   عَلِیُّ بنُ إِبرَاهِیم عَن أَبِیه عَنِ ابنِ أَبِی عُمَیرٍ عَن هِشَامِ بنِ سَالِمٍ عَن أَبِی عَبدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ لَا یَزَالُ الدُّعَاءُ مَحجُوباً حَتَّى یُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

    تا زمانى که صلوات بر محمد و آل محمد فرستاده نشود ، دعا پشت حجاب خواهد ماند .

الکافی ج2 ص491

    و در روایت دیگرى از امام صادق علیه السّلام است که فرمودند :

   وَعَن عَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابنِ جُمهُورٍ عَن أَبِیهِ عَن رِجَالِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبدِ اللَّهِ علیه السلام مَن کَانَت لَهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَاجَةٌ فَلیَبدَأ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ ثُمَّ یَسأَلُ حَاجَتَهُ ثُمَّ یَختِمُ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَکرَمُ مِن أَن یَقبَلَ الطَّرَفَینِ وَیَدَعَ الوَسَطَ إِذَا کَانَتِ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ لَا تُحجَبُ عَنه

    کسى که به درگاه خدا حاجتى دارد ، باید ابتدا بر محمد و آل محمد صلوات فرستاده ، سپس حاجت خود را بخواهد و دعاى خود را با صلوات بر محمّد و آل محمد به پایان برساند ، چون خداى متعال کریم تر از این است که ابتدا و انتهاى دعا را پذیرفته و وسط آن را رها کند ، زیرا چیزى مانع از اجابت صلوات بر محمد و آل محمد نمى شود .

                                        وسائل الشیعة ج7 ص95

رؤیای مرحوم شیخ مفیـــــــــد

رؤیای صادق شیخ مفید:

شبی شیخ مفید در خواب دید که در مسجد کرخ از مساجد بغداد نشسته است و فاطمه زهرا(س)  دست امام حسین(ع)  و امام حسین(ع)  را گرفته بود و به نزد شیخ مفید آمد و فرمود: یا شیخ! علّمهما الفقه !

 ای شیخ به این دو، فقه تعلیم بده !

 شیخ از خواب بیدار شده و در حیرت افتاد که این چه خوابی بود و من کی هستم که به دو امام فقه تعلیم دهم!؟ 

از سوی دیگر خواب دیدن امامان معصوم(ع) خواب شیطانی نیست. وقتی صبح شد، شیخ به مسجدی که در خواب دیده بود رفت و در آن جا نشست؛ ناگهان دید که زنی جلیل و محترم ، دست دو پسر را در دست دارد وارد مسجد شد.

 وی به نزد شیخ آمد و گفت: یا شیخ علمهما الفقه. 

شیخ تعبیر خواب را فهمید و به تعلیم و تربیت آنان همت گماشت و بسیار به آن دو بزرگوار احترام می‏نمود.

آن دو پسر کسی نبودند جز سید رضی معروف به شریف و سید مرتضی معروف به علم الهدی، که از فقهای سرامد روزگار شدند.

بهشت را به بها دهند

و ما اموالکم و لا اولادکم بالتی تقربکم عندنا زلفی

الا من ءامن و عمل صالحا

فاولئک لهم جزاء الضعف بما عملوا

و هم فی الغرفات ءامنون      سبأ - 37

ترجمه :

=====

اموال و فرزندانتان هرگز شما را نزد ما مقرب نمی کند

مگر کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام بدهند

که برای آنان به پاس اعمالشان پاداش مضاعف داده میشود

و آنان در غرفه های بهشتی در امنیت کامل خواهند بود

پنج درس :

======

1 - مال و فرزند ملاک نزدیکی به خدا نیست

2 - ایمان و عمل صالح سبب نزدیکی و تقرب بخداست

3 - هم ایمان ( باور قلبی ) لازم است هم عمل و هیچکدام به تنهایی فایده ای ندارد

4 - در قبال ایمان و عمل صالح پاداش داده میشود ( نه به اندازۀ عمل )

5 - مؤمنین نیک کردار علاوه بر پاداش دنیوی ، در بهشت با آرامش کامل مقیم میشوند.

خصائص سوره حمد و بسم الله برای امام حسین (ع)

در کتاب «اشک روان بر امیر کاروان‌» ترجمه کتاب «الخصائص الحسینیة‌» تألیف آیت‌الله حاج شیخ جعفر شوشتری (رحمت الله علیه) (که به خاطر امانت داری عین عبارات نقل می‌شود) چنین آمده است‌:

در بیان ثبوت خصایص سوره حمد و بسم‌الله از برای جناب حسین (علیه السلام)پس می‌گوییم :

سوره حمد ام‌ّالکتاب است و حسین‌(علیه السلام)ابوالائمة الاطیاب است‌. [1]

سوره حمد کنز اطاعت است و حسین (علیه السلام)اسباب شفاعت است‌. [2]

سوره حمد وانیه است و حسین (علیه السلام)وافی به اسباب مغفرت است‌.

سوره حمد شافی است و حسین (علیه السلام)تربتش شفا است‌. [3] و خونش شفا بوده چنان که در قضیة دختر یهودی معروف است‌ [4]، و اشکی که بر او ریخته می‌شود شفا است که خاموش می‌کند آتش‌های باطنی و ظاهری را، که اگر قطره‌ای از آن در جهنّم بیفتد حرارت او را خاموش می‌کند، چنانکه در حدیث است‌. [5]

سوره حمد کافیه است و حسین (علیه السلام) محبتش کافی است‌، سوره حمد معادل قرآن است و حسین (علیه السلام)شریک قرآن و معادل قرآن است‌، در ودیعه گذاشتن پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم).

سوره حمد سبع المثانی است چون هفت آیه است و دو دفعه نازل شده و حسین (علیه السلام)از برای او خصوصیتی است که آن جناب دو مرتبه نازل شده است از آسمان‌، و دو مرتبه صعود نموده‌؛ پس روحش نزول نموده وقت ولادتش و(صعود نموده‌) وقت وفاتش‌، مانند باقی ائمه و انبیأ و جسد آن حضرت را بالا بردند باز فرود آوردند، و این از خصایص آن جناب بود؛ چنانکه در روایات است که چون آن حضرت را شهید نمودند و سر مبارکش را به نیزه کردند و به کوفه بردند، ملائکه نازل شدند و آن جسد شریف را با همان حالت به آسمان پنجم بردند و با صورت علی (علیه السلام)در آن جا، نگاه داشتند و اهل آسمان‌ها به او نظر نمودند که به خون آلوده است‌؛ پس بر قاتلش لعنت کردند، آنگاه برگردانیدند او را به محلّش در کربلا. [6] و در این امور حکمتهای خفیّه است که فهم ما به کنه آن نمی‌رسد و خدا عالم است به آن‌.

سوره حمد، کسی آن را بخواند و مؤمن باشد به ظاهر و باطن آن‌، خداوند او را عطا کند به هر حرف‌، حسنه‌ای که افضل باشد از تمام دنیا. [7] و حسین (علیه السلام)هر کس او را ذکر نماید و گریه کند، عطا کند خدا به او به هر اشکی‌، حسنه‌ای که بهتر است از دنیا و  مافی ها، و هر کس او را زیارت کند عطا کند خدا او را به هر حرفی‌، حسنه‌ای که افضل است از تمام دنیا.

بسم‌ الله در صدر صدو چهارده موضع از قرآن است و حسین (علیه السلام)صدو چهارده چیز دارد که همه اسباب غفرانند.

بسم‌ الله مذکور می‌گردد در وقت ذبح و نحر به جهت تکلیف شرعی‌، و حسین ذکر می‌شود [8] در وقت ذبح و نحر و قتل به جهت اشدّیت قتل و نحر او از هر قتلی و نحری‌، چنانکه در حدیث نبوی مذکور است‌. [9]

                                                 منبع : سایت رهروان ولایت

پی نوشت ها:ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1.بحار. جلد 43. ص 295- مناقب ابن شهرآشوب‌. جلد 3. ص 226 به نقل از سلیم بن قیس‌.
2. بحار. جلد 44. ص 242 - منتخب طریحی‌. جلد 1. ص 48.
3.بحار. جلد 44. ص 221 - امالی طوسی‌. جلد 1. ص 324 الی 325. 68- بحار. جلد 45. ص 192 - منتخب طربحی‌. جلد 1. ص 61.
4.بحار. جلد 45. ص 290 - کامل الزیارات‌. باب 32. ص 102.
5.بحار. جلد 45. ص 229 - کتاب المختصر. ص 146 الی 147. به نقل پاورقی بحار.
6.بحار. جلد 89. ص 227 - مجمع البیان‌. جلد 1. ص 18 - عیون الاخبار. جلد 1. ص 302.
7. نحر به معنای کشتن شتر، و ذبح به معنای سربریدن حیوانات دیگر است‌.
8.یعنی بادیدن هر صحنه‌ای از ذبح‌، نحر و قتل‌، ببیند و به یاد حادثه هولناک قتل آن حضرت می‌افتد.
9.بحار. جلد 44. ص 264 - تفسیر فرات‌. ص 55.