معنای تبرک
تبرک به چیزى؛ یعنى طلب برکت (فزونی و فایده با دوام و ثابت) از طریق آن
شىء. و در اصطلاح به معناى طلب برکت از طریق چیزها یا حقیقتهایى است که
خداوند متعال براى آنها امتیازها و مقامهاى خاصى قرار داده است؛ مانند
لمس کردن یا بوسیدن دست پیامبر صلى الله علیه و آله، بوسیدن برخى از آثار
آن حضرت بعد از وفاتش، بوسیدن و لمس حجر الاسود و ...
مسلم است که میان آثار پیامبران، امامان و صالحان و خیراتى که انسان از این
راه به دست مىآورد رابطه مادى وجود ندارد یا دستکم، این رابطه تاکنون،
کشف نشده ولی فیضهاى الهى بر بندگان گاهى از غیر راههای طبیعى و مادی
افاضه مىشود و آن زمانی است که اراده الهى بر این باشد که حاجتهاى یک
انسان مؤمن را از راه تبرّک به پیامبر و امام یا آثار متعلق به او برآورده
سازد.
آیات قرآن کریم و روایات فراوانى بر این حقیقت تأکید دارد. افزون بر اینکه هیچ مانع عقلى در این بین وجود ندارد.