حر بن
یزید تمیمى که از فرماندهان جنگاور و دلیر عمر بن سعد بود و همو بود که در
وهله نخست ، راه را بر امام حسین علیه السلام بست و او را به اجبار و اکراه
به کربلا رهسپار گردانید
وقتى بزرگوارى امام حسین علیه السلام و حقیقت خواهى وى را ملاحظه کرد و از سوى دیگر متوجه نیت هاى پلید عمر بن سعد و لشکریان عبیدالله بن زیاد و جنایت ها و ستم کارى هاى آنان گردید ، از خواب غفلت و دنیاطلبى بیدار شد و در خود احساس نگرانى و ندامت نمود و در وى دگرگونى شگفتى به وجود آمد.
در کلام و سیره امام رضا علیه السلام از ولایت و دوستی اهل بیت علیهم السلام به عنوان نعمت بزرگ خداوند و اوّلین چیزى که پس از مرگ از انسان سؤ ال مى شود، یاد شده است.
از
نگاه اهل بیت علیهم السلام ولایت نعمتی است که همردیف رسالت و نبوت یاد
شده و در قیامت مورد سؤال خواهد بود. در این زمینه مرحوم شیخ صدوق به نقل
از حاکم بیهقى می نویسد: روزى حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیهما السلام در
جمع عدّه اى نشسته بود، ضمن فرمایشاتى فرمود: در دنیا هیچ نعمت واقعى و
حقیقى وجود ندارد. بعضى از دانشمندان حاضر در مجلس گفتند: یابن رسول اللّه !
پس این آیه شریفه قرآن (لتسئلنّ یومئذٍ عن النّعیم ) که مقصود آب سرد و
گوارا مى باشد، را چه مى گوئى ؟
حضرت با آواى بلند اظهار نمود: شما این
چنین تفسیر کرده اید؛ و عدّه اى دیگرتان گفته اند: منظور طعام لذیذ است ؛ و
نیز عدّه اى دیگر، خواب راحت و آرام بخش تعبیر کرده اند.
و سپس افزود:
به درستى که پدرم از پدرش ، امام جعفر صادق علیه السلام روایت فرموده است
که : خداوند متعال نعمت هائى را که در اختیار بندگانش قرار داده است ، همه
به عنوان تفضّل و لطف بوده است تا مورد استفاده و بهره قرار دهند.
و
خداى رحمان اصل آن نعمت ها را مورد سؤ ال و بازجوئى قرار نمى دهد و منّت هم
برایشان نمى گذارد، چون منّت نهادن در مقابل لطف و محبّت ، زشت و ناپسند
است .
بنابر این ، منظور از آیه شریفه قرآن ، محبّت و ولایت ما اهل بیت
رسول اللّه صلوات اللّه علیهم است که خداوند متعال در روز محشر، پس از سؤ
ال پیرامون توحید و یکتاپرستى ؛ و پس از سؤ ال از نبوّت پیغمبر اسلام ، از
ولایت ما ائمّه ، نیز سؤ ال خواهد کرد و چنانچه انسان از عهده پاسخ آن
برآید و درمانده نگردد، وارد بهشت گشته و از نعمت هاى جاوید آن بهره مى
برد، که زایل و فاسدشدنى نخواهد بود.
سپس امام رضا علیه السلام افزود:
پدرم از پدران بزرگوارش علیهم السلام حکایت فرمود، که رسول خدا صلى الله
علیه و آله خطاب به علىّ بن ابى طالب علیه السلام فرمود: اى علىّ! اوّلین
چیزى که پس از مرگ از انسان سؤ ال مى شود، یگانگى خداوند سبحان ، سپس نبوّت
و رسالت من ؛ و آن گاه از ولایت و امامت تو و دیگر ائمّه خواهد بود، با
کیفیّتى که خداوند متعال مقرّر و تعیین نموده است .
پس اگر انسان ، صحیح و کامل اقرار کند و پاسخ دهد، وارد بهشت جاوید گشته و از نعمت هاى بى منتهایش بهره مند مى گردد.(1)
برای شناخت امام(ع) علاوه بر مطالعه تاریخ و تحلیل آن، می توان به سخنان آن حضرت درباره خودشان یا سخنان کسانی که حضرت را درک کرده و در مکتبش پرورش یافته اند - بی واسطه یا با واسطه - و حتی دشمنانش مراجعه کرد.
از آنجا که امام(ع) از مقام عصمت برخوردار است، شناخت حضرتش برای غیر معصوم کاری مشکل و چه بسا غیر ممکن است; به همین جهت، شاید بهترین راه شناخت حضرت مراجعه به سخنان معصومان(ع) و از جمله خود ایشان باشد.
لذا در این نوشتار بنابر آن است که امام(ع) را از زبان مبارکش معرفی کنیم. طبیعی است که با بضاعت ناچیز نگارنده و محدودیت مقاله، فقط به جلوه های اندکی از شخصیت آن بزرگوار پرداخته ایم .
پس از شکستن بت‌ها، حضرت ابراهیم دیگر نمی‌توانست در میان قومش زندگی کند. لذا خداوند به واسطه فرشته‌ای با وی سخن گفت و او را به سمت زمین فلسطین هدایت کرد.به داستان ابراهیم(ع) بازمی‌گردیم. خداوند، زمین فلسطین را به ابراهیم(ع) عطا فرمود تا او و نسل او در آن زندگی کنند.
آیت الله مجتهـدی تهرانے:
اولیـن عملے ڪہ باعث خـوب شـدن
ڪار و بـار انسـان مے شـود راضـے
نگہ داشتـن پـدر و مـادر اســتـــ ....
دومیـن عمـل نمـاز اول وقـت اسـتـــ ....
نمـاز اول وقـتـــ در ایـن ڪہ ڪارتـان خـوب شـود مـؤثـّر است.
ڪسـانے ڪہ بہ هر دری مے_زننـد ،
ڪارشـان درسـتـــ نمے شـود برای ایـن اسـتـــ
ڪہ نمـاز اول وقـتـــ نمے خـواننـد.
جـوانهـا بہ شمـا توصیـہ مے_ڪنـم
اگر مے خـواهیـد هم دنیـا داشتـہ باشیـد و هـم آخـرت
نمـاز اول وقـتـــ بخـوانیـد
در تفسیر آیه شریفه اِهْدِنا الصِّراطَ المستَقیم نقل می کنند که صراط مستقیم یعنی صراطِ مصطفی صلی الله علیه و آله . و عبداللّه بن عباس شاگردِ علی علیه السلام در تفسیرِ آیه اِهْدِنَا الصِّراط الْمُستقیمِ گفته است: ای بندگان خدا! بگویید اِهْدِنا به حُبّ نبیّ صلی الله علیه و آله و اهلِ بیت گرامی اش.
ابی جعفرالباقر علیه السلام از پدر و او از جدش نقل کرده است که رسول اللّه صلی الله علیه و آله فرمود: هر کسی مشتاق است که از پل صراط مثل باد تند پاییزی بگذرد و خود را بدونِ حساب به بهشتِ جاویدان برساند، ولایتِ ولیّ و وصیّ و مصاحب و خلیفه من، علی بن ابی طالب علیه السلام را بپذیرد و بر دل بسپارد. و هرکسی می خواهد در آتش جهنّم سرنگون شود، ولایتِ علی بن ابی طالب علیه السلام را رها کند. به عزّت و جلالِ پروردگارم سوگند! علی علیه السلام باب اللّه است، هیچ کسی وارد نمی شود مگر از آن باب،و او صراط مستقیم است، علی علیه السلام آن کسی است که خداوند، در روز قیامت از ولایت او سؤال خواهد کرد.
جانشینان معاویه،یعنی خلفای بنی امیه،پس از شهادت امام حسین (ع) ، به آزار، شکنجه و کشتار شیعیان می پرداختند. آزار حکام بنی امیه شیعیان را ناچار کرد به سوی ایالات دور دست مانند: مراکش و الجزایر در غرب،یمن و عمان در جنوب ، قم ،ری وخراسان در ایران مهاجرت کنند
در میان همه مذاهب الهی و انسان های با انصاف جهان، فضیلت و ارزشی بالاتر از عدالت و احسان نیست; اسلام که دین انسان سازی و جامعه سازی و تکامل است; این، دو خصلت را پس از توحید و اساس دین، در راس ارزش ها قرار داده و اهمیت فوق العاده ای برای آنها قائل است .
قرآن می فرماید: «ان الله یامر بالعدل و الاحسان » . (1) خداوند به عدالت و احسان فرمان داده است .
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «جماع التقوی فی قوله تعالی ان الله یامر بالعدل والاحسان » . (2) مجموعه تقوا و پرهیزکاری، در این گفتار خدا است که می فرماید: خداوند به عدالت و احسان، فرمان می دهد .
عدالت به معنی حقیقی کلمه، یعنی هر چیزی در جای خود قرار گیرد; بنابراین، هرگونه افراط یا تفریط، تجاوز از قانون عدالت است; نتیجه اینکه در امور اجتماعی، تجاوز به حقوق دیگران بر خلاف اصل عدالت است . امام صادق (ع) می فرمایند: «المیزان العدل » (3) ترازوی سنجش، همان عدالت است . ترازویی که به طور دقیق، حق را از باطل جدا می سازد و حقیقت را نشان می دهد، اندازه ها و حد اعتدال را تبیین می کند، عدالت نیز همان ترازوی دقیق سنجش در همه عرصه های زندگی انسان است .
امیرمؤمنان علی (ع) فرموده اند: «العدل، الانصاف والاحسان; التفضل » (4) عدالت آن است که، براساس انصاف، حق مردم به آنها داده شود، ولی احسان آن است که علاوه بر ادای حقوق، بر آنها نیکی کنی . نیز فرمود: «ان العدل میزان الله الذی وضعه للخلق و نصبه لاقامة الحق » (5) عدالت، ترازوی سنجش خدا است، خداوند آن را برای (حفظ حقوق) انسان ها قرار داده و آن را برای اجرای حق و برقراری آن نصب کرده است .
درباره اسرار تشهّد گفتنی است؛ «تشهّد تجدید و تکرار شهادتین است که تجدید ایمان و اسلام است و اعتراف به مبعوث شدن بعد از مرگ»[1] در تشهّد گواهی به یگانگی خدا و رسالت پیامبر در کنار هم آمده و پیوند نبوّت و رهبری را با توحید و عبودیت می رساند.
تشهّد شاید گویای این باشد که این گواهی را هر کس باید با آگاهی و اعتقاد عمیق خود اظهار بدارد و بیعت خویش را با خدا و رسول، تجدید کند.
🔴 ماجــــرای جشن پوریم
🔴🔴 ماجرای کشتار ایرانیان توسط یهودیان در روز 13 بدر چیست؟
🔴 جشن پوریم؛ رقص یهود در هولوکاست ایرانیان
