توصیه هایی از آیت الله بهجت رحمة الله علیه
ما باید باب توجیه خطا و اشتباه را به روی خود ببندیم و برای هر خطا، زبان به استغفار بگشاییم و اگر قابل جبران باشد، جبران کنیم.
خدا
نکند حرام در نزد انسان زینت داده شود! این یک بیماری قلبی است که انسان
به آن مبتلا می شود، و با وجود راههای حلال که نیازش را برآورده می کند،
خود را به حرام گرفتار می نماید!
کسی که بداند در مرآی و مسمع خدا است، نمی تواند گناه کند. تمام انحرافات ما از این است که خدا را ناظر و شاهد نمی بینیم.
بعضی
گمان می کنند که ما از ترک معصیت عبور کرده ایم؛ غافلند از این که معصیت،
اختصاص به کبائر معروفه ندارد، بلکه اصرار بر صغائر هم، کبیره است.
در
قضیه حضرت یوسف (علیه السلام) آمده است: (اخرج علیهن: بر آنان بیرون آی.)
فقط یک دیدار بود، و پس از دیدن جمال حضرت یوسف... دستها را قطع کردند و بی
اختیار شدند!... پس اهل شهود که کشف آنها به مراتب قوی تر است، چگونه با
مشاهده جمال و کمال مطلق، به هر چه غیر او است پشت پا نزنند؟!
هر که عمل کرد به معلومات خودش، خداوند مجهولات او را معلوم می فرماید!
ما
باید در اعتقادات و اعمال، چه عمل شخصی مان و یا عمل نوعی و اجتماعی مان و
در عبادتمان، از تحصیل رضایت خدا، لحظه ای غافل نشویم و مسامحه نکنیم که
اگر مسامحه بکنیم، در همان آن، خاسر و زیانکار شده ایم!
مدام به قرآن نگاه کردن، دوای درد چشم است.
